Scenariusz: Weronika Murek/ Reżyseria: Julia Mark/ W roli Barbary Ubryk: Katarzyna Chlebny/ Opracowanie Muzyczne, aranże: Paweł Harańczyk/ Projekcje, zdjęcia: Tomasz Schaefer/

Sto pięćdziesiąt lat temu policjanci wtargnęli do celi w krakowskim klasztorze Karmelitanek Bosych, opodal dzisiejszej ulicy Kopernika. Gołe ściany, zamurowane okno, rozrzucona na podłodze słoma i odchody – a w tej „scenografii” zagłodzona naga kobieta. Barbara Ubryk spędziła w tych warunkach dwadzieścia lat.

Przyjęło się o niej myśleć jak o chorej psychicznie, ale jak było naprawdę? Może choroba pojawiła się na skutek wieloletniej izolacji? Dlaczego – mimo jednoznacznych dowodów obciążających Karmelitanki – umorzono śledztwo w jej sprawie? I wreszcie – czemu archiwa krakowskich Karmelitanek są wciąż zamknięte?

Historia ubezwłasnowolnionej i odizolowanej kobiety wstrząsnęła ówczesną Polską i odbiła się szerokim echem na świecie. Pomimo upływu lat temat okazuje się nadal aktualny. Pytanie o to, co dzieje się w głowie kobiety skazanej na wykluczenie pozostaje otwarte…

Katarzyna Chlebny – znana przede wszystkim z magnetycznej Macabry Dolorosy – po raz kolejny porusza kontrowersyjny, niełatwy temat.

Spektakl powstał  w ramach realizacji  Stypendium Twórczego Miasta Krakowa dla Katarzyny Chlebny oraz środków Teatru Nowego Proxima.